Sakral agenezi necə müalicə etmək olar
MəZmun
Onurğa beyninin son hissəsindəki sinirlərin gecikmiş inkişafına səbəb olan bir malformasiya olan sakral agenezis müalicəsi ümumiyyətlə uşaqlıqdan başlayır və uşağın təqdim etdiyi simptomlara və qüsurlara görə dəyişir.
Ümumiyyətlə, sakral agenezi doğuşdan dərhal sonra körpənin ayaqlarında dəyişiklik olduqda və ya anusun olmadığı zaman müəyyən edilə bilər, lakin digər hallarda təkrarlananları ehtiva edən ilk əlamətlərin görünməsi bir neçə ay və ya il çəkə bilər. sidik infeksiyaları, tez-tez qəbizlik və ya nəcis və sidik qaçırma.
Beləliklə, sakral agenez üçün ən çox istifadə olunan müalicələrdən bəziləri bunlardır:
- Qəbizlik vasitələri, Loperamid kimi, nəcis tutma tezliyini azaltmaq;
- Sidik tutmamaq üçün vasitələrSolifenacin Succinate və ya Oxybutynin Hydrochloride kimi sidik tutma epizodlarını azaldaraq sidik kisəsini rahatlatmaq və sfinkteri gücləndirmək;
- Fizioterapiya çanaq əzələlərini gücləndirmək və inkontinansın qarşısını almaq və xüsusilə aşağı ətraflarda güc və həssaslığın azalması hallarında bacak əzələlərini gücləndirmək;
- Cərrahiyyə məsələn, anusun olmamasını düzəltmək kimi bəzi qüsurları müalicə etmək.
Əlavə olaraq, uşağın bacaklarının inkişafını gecikdirdiyi və ya funksiyasının çatışmazlığı olduğu hallarda, nevroloq və pediatr həyatın keyfiyyətini yaxşılaşdırmaq üçün ömrünün ilk illərində aşağı ətrafların kəsilməsinə məsləhət verə bilər. Beləliklə, uşaq böyüdükcə bu yüksəkliyə asanlıqla uyğunlaşa bilir və normal bir həyat sürə bilər.
Sakral agenezin simptomları
Sakral agenezin əsas simptomlarına aşağıdakılar daxildir:
- Daimi qəbizlik;
- Nəcis və ya sidik ifrazı;
- Təkrarlanan sidik infeksiyaları;
- Bacaklarda güc itkisi;
- Bacaklarda iflic və ya inkişaf gecikməsi.
Bu simptomlar ümumiyyətlə doğuşdan bir müddət sonra görünür, lakin bəzi hallarda, ilk simptomlar görünənə qədər və ya xəstəlik adi bir rentgen müayinəsi ilə diaqnoz qoyulana qədər bir neçə vaxt tələb oluna bilər.
Normal olaraq sakral agenez genetik deyil, çünki genetik bir problem olsa da, valideynlərdən uşaqlara keçmir və bu səbəbdən də ailə tarixi olmadığı təqdirdə xəstəliyin ortaya çıxması çox yaygındır.